مهندسي بافت علم نوپايي‌ است كه با هدف يافتن راهي براي ترميم بافت‌هاي آسيب‌ديده مورد توجه قرار دارد. اساس اين روش بر استفاده از سلول‌ها و داربست‌ها همراه با سيگنال‌هاي محرك سلولي استوار شده است. از آنجاكه يافتن جايگزين سلولي مناسب براي بافت‌هاي بالغ از سلول‌هاي بالغ خود شخص بيمار در خيلي از موارد غير ممكن است، لذا توجه ويژه‌اي به بهره‌گيري از سلول‌هاي بنيادي بالغ و جنيني شده است. به دليل توانايي كاربردي سلول‌هاي بنيادي در پزشكي ترميمي، تحقيقات گسترده‌اي جهت يافتن راهي براي كنترل رفتار سلول‌ها در حال انجام است. داربست‌ها و سيگنال‌هاي محرك شيميايي و فيزيكي نقش اساسي در تغيير رفتار سلول‌ها ايفا مي‌كنند. از جمله سيگنال‌هاي محرك فيزيكي شكل و مورفولوژي سلول‌ در ماتريس خارج سلولي آن است. روش الگو برداري از غشاء سلول (Cell membrane Imprinting) در گذشته توسط محققان مختلف معرفي شده است. اما استفاده از اين روش براي القا تمايز در سلول‌هاي بنيادي براي اولين بار توسط مخترع و همكاران در سال 2013 در تمايز كندروژنيك سلول‌هاي بنيادي چربي معرفي شد. سپس در سال‌هاي 2014 و 2016 تمايز كراتينوژنيك و تنوژنيك نيز به چاپ رسيد. لذا اين روش قابليت تعميم به ساير سلول‌ها را نيز دارا است. در اين روش سلول‌هاي مدنظر (كندروسيت، كراتينوسيت يا تنوسيت ...) برروي سطح ظرف كشت سلولي كشت شده و به كمك محلول گلوتار‌آلدئيد 4 درصد تثبيت مي‌شوند. سپس به كمك پلي‌دي متيل سيلوكسان (PDMS, Sylgard 184) از غشاء سلول‌ها الگو برداري مي‌شود و اين الگو به عنوان زمينه جديدي در پليت كشت سلولي براي كشت سلول‌هاي بنيادي مورد استفاده قرار گيرد.